Prawo polskie nie definiuje pojęcia szkody całkowitej. W praktyce mamy do czynienia z dwiema formami szkody całkowitej w zależności od rodzaju ubezpieczenia AC (auto casco) i OC (odpowiedzialność cywilna). Przy ubezpieczeniu OC granicą opłacalności naprawy pojazdu jest wartość bazowa pojazdu z dnia szkody (przed jej wystąpieniem) czyli ekonomicznie uzasadniona jest naprawa do 100% wartości pojazdu. Po przekroczeniu tej wartości mamy do czynienia z szkodą całkowitą.

Właściciel pojazdu otrzymuje odszkodowanie wyliczone jako różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu na dzień szkody i wartością pojazdu w stanie uszkodzonym (po szkodzie). Generalnie kwota uzyskana z tytułu szkody całkowitej wypłacona przez ubezpieczyciela i kwota uzyskana ze sprzedaży pozostałości (wraku) winna być równa kwocie bazowej pojazdu z dnia szkody tak by poszkodowany mógł nabyć inny pojazd o takich samych parametrach. Przy ubezpieczeniu AC próg opłacalności naprawy pojazdu jest zawsze określony w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia AC. Praktyki ubezpieczycieli ustaliły tą wartość średnio jako 70%.

Tak, w tej sytuacji zobowiązanym do wypłaty należnego świadczenia jest Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny (UFG) z siedzibą w Warszawie. Zgłoszenia szkody dokonujemy za pośrednictwem któregokolwiek ubezpieczyciela, który przeprowadza wszelkie czynności przypisane dla tego typu zdarzenia. Świadczenie o jakie można się ubiegać dotyczy szeroko pojętej szkody osobowej.

UFG nie pokrywa w tym konkretnym stanie faktycznym szkody na mieniu dotyczącej uszkodzonego w wyniku wypadku komunikacyjnego pojazdu. UFG zaspokoi wszelkie roszczenia osoby poszkodowanej wynikające zarówno z szkody osobowej jak i na mieniu w sytuacji gdy sprawca został zidentyfikowany lecz nie posiadał wykupionej polisy OC. Należy przy tym pamiętać, iż warunkiem koniecznym jest by przedmiotowa szkoda została wyrządzona na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Generalną zasadą przedawnienia roszczeń z umów ubezpieczenia jest termin trzy letni uregulowany w art. 819 § 1 k.c. Wyjątkiem od tej zasady jest okresu przedawnienia dla roszczenia z umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC). Zgodnie z brzmieniem art. 819 § 3 k.c. termin roszczeń poszkodowanego wobec ubezpieczyciela o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się dla wypadków komunikacyjnych z upływem okresu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym (deliktem).

Zastosowanie znajdzie art. 442 ze znaczkiem 1 k.c. Art. 4421. § 1. Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

§ 2. Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

§ 3. W razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

§ 4. Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.

Bardzo ważną jest również informacja, iż zgodnie z art. 819 § 4 k.c. bieg przedawnienia roszczeń o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. W takich przypadkach bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

W tym przypadku mamy do czynienia z regresem czyli roszczeniem zwrotnym ubezpieczyciela w stosunku do sprawcy szkody. Wysokość tego roszczenia zawsze odpowiada wysokości wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. Sytuacje, w których takie roszczenie ubezpieczycielowi przysługuje wskazane są w art. 43 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Jest to katalog zamknięty ustanowiony przez ustawodawcę.

Są to następujące przypadki, gdy kierujący pojazdem:

1) wyrządził szkodę umyślnie lub w stanie po użyciu alkoholu albo pod wpływem środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii;
2) wszedł w posiadanie pojazdu wskutek popełnienia przestępstwa;
3) nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem mechanicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy chodziło o ratowanie życia ludzkiego lub mienia albo o pościg za osobą podjęty bezpośrednio po popełnieniu przez nią przestępstwa;
4) zbiegł z miejsca zdarzenia.

Ubezpieczyciel musi wykazać zasadność tego roszczenia – art. 6 k.c.. Regres dla sprawcy może być bardzo dolegliwy z uwagi na to, iż dotyczy zarówno świadczeń wypłacanych jednorazowo np. odszkodowanie, zadośćuczynienie jak i świadczeń okresowych np. renta.